'Dokter Zúster!'

‘Dokter Zúster!’

In 1990 kwam ze naar Tanzania, de Limburgse dokter die op de Phillipijnen haar geestelijke opleiding volgde.

Vandaag de dag is Marie José nog altijd de baas van het Sengerema Hospital. Ze mag al met pensioen, maar daar is zij natuurlijk het type niet naar. Ze heeft uitstel aangevraagd. En gekregen. Da’s logisch, voor zover ik dat kan inschatten, want wie zou dat willen en kúnnen overnemen?? Zoals zij, in ieder geval niemand. Het fantastische mens is klein van stuk, maar zo daadkrachtig als zij ken ik ze niet. Ze is overal, is voor iedereen een vraagbaak, verricht talloze kleine operaties op de OK, is verantwoordelijk voor de afdeling Intensive Care en neemt de taak op zich om voor mensen in en om het ziekenhuis te zorgen. Ze sponsort Tanzanianen die op het verkeerde pad dreigen te geraken, neemt in haar kloostertje op het ziekenhuisterrein gehandicapte pleegkinderen in huis, maar houdt zich ook bezig met personeelszaken, de adminstratie en regelgeving van de overheid. Er is weinig waarover ze niet kan meepraten.

Met haar Engels en Swahili is ze voor iedereen een luisterend oor. Ze weet precies wat de achtergrond is van de patienten op de 300 bedden in het hospitaal, en wat er aan schort. Van overheidswege zijn er regels voor wíe er wel of niet moet betalen voor een behandeling. Zo worden aids-patienten gratis behandeld, als ook kinderen jonger dan 5 jaar, zwangere vrouwen, mensen boven de 60, en de allerarmsten. Met andere woorden, 70 procent van de mensen in het ziekenhuis betaalt niets.

En hoe herken je die allerarmsten? ‘Helaas krijgen niet de allerarmsten van de regering een bewijsje waarop dit staat, omdat zij niet de juiste connecties hebben, maar de groep die nog net wel wat geld heeft, weet zo’n formulier te bemachtigen.’ En steekt dat niet, dat is toch onrechtvaardig? ‘Jazeker. Maar we doen wat we kunnen, wat ik kan veranderen verander ik, en de rest hebben we te accepteren.’

‘Kijk, iedereen heeft het recht op acceptabele gezondheidszorg, en dat proberen we te geven.’ Studenten die bezig zijn het vak van dokter of verpleger te leren, zeggen vrijwel standaard dat als ze één ding hebben geleerd van deze zuster die dokter is, is dat ze lief moeten zijn voor de patienten. Als ik Marie José met deze uitspraak confronteer, beaamt zij dat dit wel een heel mooi compliment is, waar ze een beetje verlegen van wordt.

 

A big hug from Team Taub, Ruth