18 sept 2015

The Sengerema, vrijdagmorgen 18 september 2015.

Gelukkig hebben we weer ontvangst! Jan en ik zitten op het " strafbankje". Voor het kantoor van zuster Marie José, waar we onze berichten kunnen ontvangen en uitzenden. De zon schijnt weer en lijkt alle zorgen te relativeren. De verpleegafdelingen worden nu schoongemaakt en overal zie je medewerkers van het ziekenhuis met water en bezems in de weer.

We hebben zojuist visite gelopen op de ICU. Men is zichtbaar blij, dat we elke dag langskomen. Het jongetje met de miltruptuur doet het goed; het kleine manneke met de 2e tot 3e graads brandwonden ligt te ijlen. jan heeft voor goede pijnstilling gezorgd en gisteravond vond ik nog een voorraadje unitulle pakketten, die ik over zijn brandwonden gedrapeerd heb.
Gistermiddag werd ons een uitgemergelde man gepresenteerd met een enorm opgezette buik. Dit zou al een maand bestaan hebben. Hij is HIV patiënt. Men durfde hem niet te opereren vanwege zijn slechte algehele conditie. We hebben hem als team gisterochtend op de mannenafdeling bezocht en een werkplan opgesteld. Gistermiddag hebben we bij hem een wissel-snee in de bovenbuik verricht. Onder lokaal anesthesie. Ik herhaal: onder lokaal anesthesie. Ik kon de volvulus redresseren en heb een tijdelijk stoma aangelegd op het colon transversum. De man lag ervanmorgen redelijk bij. Een algehele narcose zou voor hem het doodvonnis betekend hebben.

Aly heeft gisteren de verloskamers bezocht.

Zij was onder de indruk van de gang van zaken. Ze zag vijf bevallingen in anderhalf uur. Bevallingen zonder een tussenschotten of afscheiding op een zaal van zes vrouwen. Alle vrouwen waren binnen een uur bevallen. Zo gaat dat hier: 900 bevallingen per maand, dag in, dag uit.

Jan gaat weldoende rond met de vermaarde morfine lollies, wat hem de bijnaam " The Candy man" bezorgd heeft. Op de ICU zijn ze blij, als hij weer langskomt.

Leontien en Joris kijken terug op veel operaties, die ze gisteren gedaan hebben: een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, laparotomieen, amputaties en voortdurend klaarstaan voor de poli, die tussen de operaties doorgaat.

Fantastisch, dat ze er bij zijn en ons zo goed helpen. s' Avonds komen ze bij ons langs om een biertje te drinken en even bij te praten.

Vandaag staan er weer schildklieren, osteotomieen, stoma-correcties en wat er verder nog binnen komt.  Het zal wel weer volle bak worden.
Vanmiddag reizen we in de Toyota Landcruiser over de zandweg terug naar Mwanza.

Onderweg zullen we ongetwijfeld de kinderen langs de weg zien, die ons toezwaaien. In Mwanza hebben we even 48 uur tijd om een beetje bij te komen en uit te rusten.

als de WiFi ons welgezind is, schrijf ik zo snel mogelijk weer over onze belevenissen in Sengerema.

Hartelijke groet van Jiska, Erik, Jan, Leontien, Joris
en Felix