14 sept 2015

I'm Maandag 14 september 2015.

Habari ya joini Nederland.
We hebben wat problemen met de internet verbinding, zodat we pas vanavond kunnen uitzenden.  Het gaat aardig op " radio Bandoeng" lijken.
Gisteravond al direct een blunder op de blog. We hadden Der Jan vergeten!  Daarom begin ik dit bericht helemaal opnieuw, net zoals vroeger, toen je het nog maar een keertje over moest doen.
" Karibu Tanzania.

 Hier het eerste korte bericht. Van onze uitzending in september 2015.  We ( Erik, Jiska, Jan, Aly en Felix hebben.......".
Zo dat is goedgemaakt. Met Der Jan hadden we afgelopen zaterdag al een verzetje gehad. Bij de flappentap in Mwanza werd zijn creditcard opgegeten.  Na lang bonken op de deur van de bank door uw correspondent verscheen er een smalle Tanzaniaan door de kier van de deur terwijl Jan de spleet van de geldautomaat nauwlettend in het oog hield.
Na een interessante discussie werden wij gemaand om aanstaande maandag maar terug te keren omdat de man met de sleutel van de automaat al naar huis was. Uiteindelijk is alles goedgekomen.
Vanochtend begon de mooie dag met een kakofonie van geluiden van allerlei inheemse vogels. Ringtones zijn er niets bij. Daarbij de geur van de ochtend in Tanzania. En natuurlijk die van de toast.
Om 07:30 uur rapport in de ruimte naast de generator. Niet te verstaan. Voor mij in ieder geval. En dit was nog maar de kleine dieselgenerator.  De stroom is overigens van middernacht tot in de ochtenduren van de leg. Niets dus.

Met de zaklamp in de mond naar de sanitaire voorziening. Alles went.  Na het rapport weer de gebruikelijke omhelzingen voor Erik en Jiska voor het hele ziekenhuis personeel. Wel aandoenlijk. Er zijn co-assistenten uit Nijmegen en uit Amsterdam. Ze zitten fraai op de eerste rij en zijn erg gemotiveerd.
Hoewel de planning voor de OK de klok van 08:30 uur aangeeft, loopt het hier niet zo'n vaart. Schoonmaken is een belangrijk fenomeen hier. 's Lands wijs, ' s lands eer.
We dachten om deze tijd aan het zieke jongetje van 5 jaar te kunnen beginnen. Niets van dat alles.
Dan maar naar de poli van Erik.

Een volksopstand kun je het beter noemen.  Mensen dringen zich voor het kleine deurtje. Jiska helpt behendig de mensen binnen en de zaak loopt gesmeerd. Aly doet de registratie. Aan mij wordt alles uitbesteed, wat geen scheve ledematen heeft.

Jiska vertaalt ongehoord rap in het Swahili. Mijn oren tuiteren. Ik betrap haar erop, dat ze de vragen voor de mensen " acceptabel" maakt.  Zo voelt een Tanzaniaan zich niet fijn als je vraagt of hij of zij afgevallen is. Dat vertaalt ze in wat bedektere termen.
Ik heb vandaag heel wat struma's gezien. En interessante pathologie, waar wij in Europa niet aan denken.

Jan is vandaag bezig geweest met de installatie van een nieuw anesthesie- apparaat.  Eerst stond het flonkerende ding ( waarvan hij vindt, dat het beter is, dan wij in het Slingeland hebben) bij de oogheelkunde; vanmiddag werd het vierwielige wonder doorgeschoven naar OK 2.  Er was wat dispuut met een vertegenwoordigende anesthesioloog (assistent) van de industrie maar zoals altijd wint Jan de wedstrijd.
Vanmiddag het jongetje van 5 jaar met een ileus en een opgezette buik.  Het bleek een groot lymfoom met volledige afsluiting van de dundarm. In dat kleine buikje meer dan 1000 ml ascitesvocht. Niets doen betekende de dood, dus dan toch maar reseceren. Side-to-Side anastomose van een piepklein darmpje. Af en toe een vlieg op mijn handschoen. Je went eraan.  Blij, dat Jan de coördinatie van de industrie-man overnam. Hij verdween in het niets. Nooit meer teruggezien.
Daarna even terug naar de poli van Erik, Jiska en Aly.

 Inmiddels liep de temperatuur ook daar op.  Mensen dringen voor, bedienen zich op voorstand van... Enzovoort.  Ik zag zeven, acht mensen, die zich tegelijk in de spreekkamer bevonden.  Op zeker moment heeft Erik het besluit genomen om mensen naar buiten te dirigeren. Hij heeft met zijn team vandaag meer dan 80 mensen op de polikliniek gezien; het OK programma voor de komende dagen is al goed gevuld. Hulde.

In de vroege avond voegden zich Leontien en Joris zich bij de ploeg door met een blij gezicht in de OK deur te zeggen, dat ze gearriveerd waren en een koffer met hechtmateriaal bij zich hadden. En dat hadden we nou net nodig omdat de laatste 3 doosjes Vicryl 3x0 achter een dubbel vergrendelde deur stonden.  Joris betekende zoveel als " land in zicht". Met een grote grijns op het gezicht deden Leontien en hij mee met de beklemde liesbreuk, waarbij er een dode darm zich in de breukzak bevond. We hebben de operatie met vereende krachten uitgevoerd en iedereen heeft een interssant onderdeel van de operatie uitgevoerd. Zo zeg ik het diplomatiek correct omdat Leontien en Joris geen permit hebben om hier te opereren. Daarna nog even langs de ICU. Thuis wachtte er een onvolprezen douche met half lauw water uit een kommetje. Maar wat een genot! Vanavond samen met Leontien, Joris, Jan, Jiska, Erik, Niek en Aly en de avond was weer goed. Morgen meer nieuws als de wifi het doet...      
            Felix