De kop is eraf! De eerste dag in het ziekenhuis
kenmerkt zich altijd door een ‘georganiseerde chaos’. Op zo’n eerste dag zijn
we als team altijd aanwezig bij het ochtendrapport, waar we ons altijd weer
even voorstellen, gevolgd door hartelijke begroetingen. Daarna moeten we ons
even ‘settelen’. De koffers met spullen, die we voor de uitzending gebruiken
komen tevoorschijn en kunnen weer worden gebruikt. Zo is er één koffer op de OK
met schaars, maar essentieel materiaal voor de operaties van de klompvoeten en
standscorrecties van de kromme beentjes. Die koffer wordt goed in de gaten
gehouden. Dan zijn twee koffers opgeslagen bij de huishoudelijke dienst. In één
ervan wat simpele maar zeer nuttige huishoudelijke materialen (kaasschaaf,
gehaktmolen etc, je zult maar zonder
zitten, geen Blokker in de buurt). In de andere koffer een voorraad OK kleding.
Na ons vorige bezoek hadden we de koffers achtergelaten, om door mensen van de
technische dienst te worden opgehaald om op te bergen. We waren nog maar net
weg, toen een aantal dieven hun kans schoon zagen om toe te slaan. De beide
koffers waren verdwenen. De dieven waren echter niet ver gekomen. Ze hadden in
de haast de grote koffers bij het hek van de compound opengebroken, om de
waardevolle spullen eruit te halen. Waarschijnlijk omdat het op de hoofdweg
iets te veel zou opvallen als ze met twee grote koffers zich uit de voeten
probeerden te maken. Ze hadden vervolgens de koffers met inhoud achtergelaten,
omdat de inhoud niet interessant genoeg voor ze was. De schade viel dus mee.
Bart kon op de OK direct aan de slag met twee patiënten met grote
schildklieren en ik had mijn traditionele polikliniek dag. Gelukkig hadden onze
collega’s met de hulp van het fysiotherapie personeel een behoorlijke selectie
gemaakt van patiënten, die moesten worden gezien. Vooral Constancia ontpopt
zich de laatste 2 uitzendingen als een betrouwbare kracht, waar we veel plezier
van hebben. Uitermate efficiënt roept ze iedere patiënt binnen, registreert,
legt nogmaals uit en loodst ze na beoordeling feilloos door de chaotische
logistiek van het ziekenhuis. Ondanks het weer bijzonder grote aanbod van patiënten,
waren we zowaar om half zes klaar!
Het was ook weer een boeiende verzameling met aandoeningen,
die we mochten beoordelen. Zo zagen we enkele patiënten van de vorige
uitzending terug, waarvan de meest bijzondere misschien wel de Masai jongen, met
extreme X-benen. De vorige uitzending hebben we daar het ene been van
gecorrigeerd. Hij was zo trots op zijn rechte been, dat hij direct bij
binnenkomst zijn ’beste beentje voorzette’. Met een grote glimlach op zijn
gezicht vroeg hij vervolgens of we ook zijn andere been wilden corrigeren.
 |
| Een half jaar geleden |
 |
| 'Kijk, dokter! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten