Op genezing hopen…

Auteur: Louise

Dag 4:

Vandaag op de blog weer een ander perspectief vanuit mij als arts-assistent in opleiding tot AIGT (arts Internationale Gezondheidszorg en Tropengeneeskunde, de nieuwe naam voor de opleiding tot tropenarts).

De eerste dagen waren toch wel behoorlijk wennen! Het ziekenhuis in Sengerema is behoorlijk groot en en een gezellige chaos. Overal hangen kleurige doeken in de lucht te wapperen en daktari Hilde rent van hot naar her om alles in het gareel te houden en ervoor te zorgen dat patiënten op tijd bloed te laten prikken en een familielid vinden die een bloedtransfusie voor ze kan geven. Daarbij kent ze al haar patiënten bij naam en die schudt ze dan ook gemoedelijk de hand. Maar deze gemoedelijkheid vind je eigenlijk overal in het ziekenhuis en van grapjes maken en lachen houden de mensen hier zeker! Het (correct) groeten van de lokale staff, wat een zeer belangrijke gewoonte is, levert ook altijd veel hilariteit op.

Helaas begonnen we de dag vandaag tijdens de visite met een slecht nieuws gesprek. Gisteren hebben we een man geopereerd aan een zwelling op de borst (zie verhaal van Irma), maar dit bleek te berusten op een kwaadaardige tumor die door het borstbeen kwam waar we niks aan konden doen. Een eventuele ct-scan zou nog kunnen helpen om te kijken hoever de tumor ingroeit en of er nog iets aan te doen is. Dit nieuws hebben we vanochtend aan hem verteld, maar waarschijnlijk is het voor hem niet mogelijk om voor een ct-scan te betalen en waarschijnlijk zijn er dan alsnog geen behandelingsmogelijkheden, dus voor hem kunnen we alleen het beste hopen.

Andere bezigheden van deze dag waren het visite lopen, waarbij we ontzettend veel aan Jiska hebben die in perfect Swahili de patiënten (en de patiëntjes na voet/ beencorrecties) van uitleg voorziet, en dan met name over de pijnmedicatie wat daar schort het hier af en toe aan. Gelukkig heeft Irma (als onze anesthesie expert) hier veel aandacht voor en voorziet de patiënten van goede nazorg en voldoende pijnstillers.

De rest van de dag is er weer veel geopereerd. Een aantal buikoperaties waarbij onder andere Sofieke een naad heeft gelegd,natuurlijk weer een schildklieroperatie en door Erik met name correcties van scheve beentjes en voetjes. Tussen de bedrijven door wordt er op de operatiekamers eten verzorgd wat voor iedereen smullen is en het harde werken wel beloond!

Zelf ben ik vandaag op de verloskamers geweest en mijn hoogtepunt was het verrichten van een keizersnede onder supervisie van Hilde.

Aan het einde van de dag werden we nog bij een patiënte geroepen op de IC die net was opgenomen met multi-orgaanfalen, op basis van nier- en of hartfalen of mogelijk nog een andere (onbekende) oorzaak. In deze setting is het niet mogelijk om snel aanvullende diagnostiek te doen of überhaupt de patiënte beter te maken. In zo’n situatie kunnen we alleen maar op genezing hopen…

Samen smullen op OK

Het resultaat van het harde werken van gisteren (reconstructie femur/ bovenbeen)

Erik met patient die aan beide armen is  geopereerd

Tropenartsen Hilde en Sofieke (i.o.) samen aan het werk