Sengerema 2021

 

Na een verstoring door corona waardoor een bezoek aan Sengerema in 2020 niet door ging zijn we nu weer in Sengerema aanwezig en wel voor de 3e keer.

Met deze keer een uitgebreide delegatie van de anesthesie. Naast Irma, physian assistant anesthesie vanuit het Radboud, en ik zelf, hebben we ook nog ondersteuning van Veerle , mijn dochter , werkzaam op de IC van Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch. Zij wil graag de anesthesie opleiding gaan doen om uiteindelijk intensivist te worden.

Oorspronkelijk was het de planning om vorig jaar na een werkbezoek aan Sengerema met de rest van de kinderen en aanhang bij elkaar te komen in Arusha en nog wat parken te bezoeken. Helaas door Covid liep dat anders en dit jaar zijn de omstandigheden ondertussen veranderd. Er is ondertussen een kleinkind en het reizen voor vakantie wordt nog steeds afgeraden. Vandaar zijn we er nu dus maar met zijn drieën.

Voor de reis hadden we we al kennisgemaakt met Irma en Bart. Nog niet met Daniël, hij bleef een verrassing tot in de trein naar Schiphol. Jiska en Erik zijn bekend.

Nou Daniel bleek een aangename verrassing met zijn eigen inbreng en ook niet medische kijk op onze activiteiten. Wij blijven als medische wereld toch wel onze eigen belevingswereld houden. Altijd goed als er iemand is die ons daar op wijst en laat merken dat er ook nog andere nuances zijn.

De reis verliep erg voorspoedig, ondanks de verschillende controles, visa en andere papieren hadden we eigenlijk geen grote trubbels. Het duurde wel even maar ja dat hoort bij reizen. Uiteindelijk zaten wij in Arusha aan het eind van de dag rustig een biertje te drinken in de Afrikaanse nacht met zijn eigen altijd weer herkenbare geluiden. Vanuit daar op zondag naar Mwanza om te belanden bij Ryan's Bay. Altijd aangenaam en goed verzorgd, geweldig uitzicht over het Victoriameer. Laatste stukje relaxen voor de afreis de volgende dag naar Sengrema. Via de boot en de onverharde route waren we vlot ter plaatse.

Het eerste  beeld van het ziekenhuis was niet veranderd, ondanks dat het zondag was, was er genoeg actviteit rond het ziekenhuis. Bij de aankomst bij het containerhuis een zeer aangename verrassing, het ziet er fraai uit en is zeer compleet. Hier kunnen we wel 2 weken verblijven. We waren nog maar net aangekomen of konden al meteen aan het werk , maar  daar zijn we er natuurlijk ook voor gekomen. Aan de slag met een acute buik bij een jonge vrouw. 

In eerste instantie lijkt er niets veranderd maar aan de andere kant ook weer wel. De vorige keer was 5 jaar geleden dat we hier waren. Er zijn nu meer medicamenten en andere anesthesiologische materialen en we hadden ook beter ingeschat wat we extra moesten meenemen. Ook de werkwijze is meer gestructueerd. Een ander gedeelte blijft natuurlijk hetzelfde maar ja je hebt te maken met beperkingen.

De eerste dag poli is een bijzondere ervaring met een uiterst gemelleerde verzameling patienten die langs komen. Waarbij het opvallend is dat er alhier bepaalde ziektebeelden ontstaan waarvan je in Nederland nauwlijks kan voorstellen dat het gebeurt. Zoals jonge mensen die maanden blijven doorlopen met gebroken benen. Daarna zijn de roosters snel ingevuld en gaan we vollop aan de slag. Het is wel zeer bijzonder om samen met je dochter hetzelfde werk te doen. En essentieel is natuurlijk ook dat je een team hebt die het goed met elkaar kan vinden en kan samenwerken. De klik is dit jaar zeer goed. Erik en Jiska hebben het zeer druk met allerlei afspraken om zaken te regelen voor de toekomst. Bart is daar voor een gedeelte ook nauw bij betrokken. En wij houden ons bezig met het draaien van het programma. Anja is erg druk met de sets. Irma, Veerle en ik met de medicatie en de pijnstilling postoperatief.

Daniel is van de logistiek maar heeft ook nog allerlei andere kwaliteiten, zo hebben we nu ook wifi. Het gevolg volop werk en druk genoeg waardoor de tijd vliegt. Het is alhaast weer voorbij.

Natuurlijk is het verblijf op het compound bij het ziekenhuis net een klein dorp met de andere aanwezigen. De altijd drukke zuster Marie-Jose , maar ook de tropenartsen Rian, Malouk, Sieuwke en Koen en de weer aanwezige co-assistenten en verloskundigen.

Naast Sengerema hebben we in het weekend een fantastische safari gehad in de Serengeti samen met Irma en Bart. Nog een paar dagen aan de slag en zijn we weer volop ervaringen rijker. En hebben we een groep patienten goed kunnen helpen en zorg kunnen bieden die er anders voor ze niet mogelijk was.

Het blijft een verrijking en goed om stil te staan bij de overvloed die wij thuis hebben.

Michiel