zondag 1 april 2018

TAMTAM, ALIAS EN GEMIS VANAF DE VERANDA

30 maart 2018 - Sengerema, Tanzania

Auteur: Hilde

Ik zit weer alleen op mijn veranda, het chirurgisch team uit Doetinchem is net weer vertrokken naar Mwanza na twee weken van hard werken en gezelligheid in Sengerema. Cecilia, die altijd voor mij werkt, heeft de afgelopen twee weken voor ons allemaal gekookt en dus was het elke avond een drukte van belang bij mij op de veranda. Dat is nu dus wel weer een beetje stil. Naast alle gezelligheid ’s avonds is er ook hard gewerkt; ik denk dat er nog nooit zoveel vrouwen met een vergrote schildklier zijn geopereerd in twee weken tijd door Bart, de mondelinge tamtam was langzaam zijn werk gaan over de resultaten die deze week hier zijn behaald. Gisterenmiddag kwam er een vrouw uit Geita (70 km verderop) die viavia had gehoord dat er een goede chirurg was in Sengerema die grote schilklieren kon opereren, dus zo kregen we er tot op de laatste dag elke keer weer nieuwe patienten bij. Ik heb al aan Bart geopperd dat als hij zou blijven we een schildklierpoli voor hem zouden openen! Ook de grote groep kinderen met kromme beentjes en mensen met oude slecht genezen botbreuken hebben weer een betere toekomst gekregen door Erik. Dit werd allemaal mede mogelijk gemaakt door de Jiska, alias mama Staal, die de planning beheerde samen met Steven. De anesthesie verliep de afgelopen weken soepel onder leiding van Steven en met waardevolle aanvulling op het anaesthesie team door Irma, alias mama Boll. Ik denk dat ze deze naam niet meer kwijt raakt, want Bart heeft deze naam met verve geadopteerd! Even voor de duidelijkheid: als je hier als vrouw trouwt dan noemt iedereen je voortaan mama+ ‘de naam van je echtgenoot’. Krijg je dan vervolgens een kind dan wordt je voortaan mama+’naam van je oudste kind’ genoemd. Een kleine inzage in de positie van de vrouw in Tanzania alhier…..

Maar voor bijnamen hoef je niet perse te trouwen. Sofieke en Louise hebben, waarvoor veel dank…, Steven het woord ‘kletskous’ geleerd en dit woord aan mij gekoppeld! (geen idee waar dit vandaan kwam…;-)) Als ik nu voortaan ’s ochtends de OK oploop wordt ik hartelijk met een vrolijke lach erachteraan begroet door Steven met: ‘heyyyyyy kletskous, habari?!’ ipv ‘ goedemorgen doktari Hilde’. Asante sana Sofieke en Louise! Zoals je leest was het niet alleen gezellig op de veranda maar is er zoals gewoonlijk ook veel gelachen op OK. Sofieke en Louise hebben naast dat ze met Erik en Bart hebben geopereerd, ook geholpen met sectio’s en allerlei kleine ingrepen op de minor OK, een welkome hulp. Kortom ik ga het team missen.

Het was voor mij een bijzondere uitzending want de volgende keer als het team komt ben ik weer terug in Nederland. Ik ben hier langzaam aan het afronden en overdragen, het valt echter niet mee om deze bijzondere en mooie plek te verlaten. De halfjaarlijkse uitzendingen van Erik zijn steeds weer een welkome hulp naast de vele whatsapp consulten die ik regelmatig in heb gezet voor advies van de behandeling van de trauma patiĆ«nten die ik in de afgelopen 2 jaar met hulp van Erik naar me toe heb getrokken. Ik zeg zoals altijd ‘Karibu tena’ tegen het team, want natuurlijk zijn ze weer erg welkom over 6 maanden. Maar met een beetje pijn in mijn hart dit keer, het is een van de vele dingen die ik ga missen. De volgende groet is beter vandaag; safari njema; goede reis! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten