Na drie dagen werken in het ziekenhuis even weer een kort bericht van ons.De eerste dag kleurde zich zoals gebruikelijk met vreugdevolle ontmoetingen en de chaotische rondes lopen langs de afdelingen, waar patiënten in spannende verwachting liggen om gezien te worden door een chirurg, hopende op een ingreep die tot herstel mag leiden.
Omdat er geen lokale radio oproep was gedaan waren er ’s ochtends maar een paar door de fysiotherapie voorgeselecteerde patiënten, die verzekerd willen zijn in aanmerking te komen voor een operatie. In de loop van de dag meldden zich echter steeds meer patiënten. Ze krijgen via via te horen over onze komst. Constancia van de fysiotherapie afdeling toont zich wederom een baken in de chaos van mensen, die willen worden gezien in een onoverzichtelijk systeem van patientendossiers, aanvragen, röntgen foto’s etc. Zo heeft ze ook een aantal patiënten laten terugkomen, die de vorige keer geopereerd zijn. Wat zijn ze hier goed in de begeleiding van de revalidatie!! In de categorie van ‘neglected trauma’ een jong meisje, dat de vorige keer kwam met een rechter arm in een volledig gestrekte dwangstand door een elleboog, die al een jaar uit de kom stond. Ze heeft operatief haar elleboog laten terugzetten, maar moest daarna nog intensief revalideren om een functionele arm te krijgen. Trots, maar bescheiden demonstreerde ze het resultaat.
De lijst aan operaties voor de eerste week vult zich al snel. Een ronde over de chirurgische afdelingen leverde ook nog een aantal patiënten voor operatie op.
In de avond uitzoeken van de juiste sets voor de operaties, doorspreken met de mensen van de anesthesie. Inmiddels hebben we nu al 3 operatiedagen achter de rug. Toen wisten we nog niet wat het land te wachten stond..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten