Afgeschaalde zorg

Daar gaan we alweer, de volgende half-jaarlijkse uitzending naar Tanzania. Opnieuw, voor de tweede keer op rij met zijn tweeën. In mijn hoofd krijg ik meteen een ‘pop-up’: afgeschaalde zorg voor Tanzania, een indirect COVID effect. We zijn wel geconditioneerd geraakt! Toch zijn we verheugd, dat we in een project, dat we al ruim tien jaar vanuit het Slingeland Ziekenhuis mogen organiseren, de continuïteit kunnen bieden. Een hopelijk positief signaal dat we in de Westerse wereld door de pandemie niet in alles aan het navelstaren zijn.

Met de nodige inspanning konden we gevaccineerd en wel op weg. De vlucht met KLM verliep voorspoedig, het vliegtuig was slechts voor de helft gevuld. Laat op de vrijdagavond kwamen we aan op Kilimanjaro International Airport. Gelukkig ook ditmaal geen problemen met het inklaren van medische spullen. We hadden een overnachting kunnen regelen in het nonnenklooster, dicht bij het vliegveld, omdat we de volgende ochtend al vroeg onze verbindende vlucht hadden. Dat was weer een nieuwe ervaring. Na het gebruikelijke onderhandelen over de prijs van de taxirit, vonden we na enig zoeken de ingang van de compound, waar het klooster staat. Het duurde even voor we een reactie kregen, totdat een onopvallend nonnetje in het duister ons tegemoet kwam lopen en de taxi met subtiele bewegingen naar de juiste plek dirigeerde. Eenmaal uitgestapt en in beter licht werden we hartelijk door haar begroet, een zeer tenger nonnetje, waar Jiska zelfs een kop bovenuit stak. Haar allervriendelijkste glimlach gaf haar een veel jongere uitstraling dan de 73 jaar, die ze telde. Inmiddels was het bijna middernacht en hadden we het prima gevonden te gaan slapen in de sober ingerichte gastenkamer. Echter dat past niet in de Indonesische gastvrijheid, dus er moest eerst gegeten worden. Ook de volgende ochtend stond er weer een goed verzorgd ontbijt en liet ze ons kennis maken met een vrucht, die we nog nooit eerder hadden geproefd: een Annona. 

Al snel konden we met de taxi weer naar het vliegveld. Ook de tweede helft van de reis verliep voorspoedig. Mwanza voelt altijd weer erg vertrouwd. In de middag hadden we direct een afspraak staan om op bezoek te gaan in St Clare Hospital, dat gerund wordt door een Duitse proloog, die pater is. Reden voor dit bezoek was dat het ziekenhuis een samenwerkingsverband is aangegaan met Sengerema, en we ook voor de specialistische zorg en teamuitzendingen, zoeken naar mogelijkheden daarin samen te werken. Inspirerende gesprekken!

De volgende dag `zijn we doorgereisd naar Sengerema, maandag begint het werk in het ziekenhuis. Benieuwd wat ons nu weer te wachten staat!