Als ik door het
ziekenhuis loop zie ik door elke gang wel een kind op kromme benen voorbij
waggelen. Het is het teken dat Staal weer in het ziekenhuis is aangekomen. Als
je niet beter zou weten zou je denken dat hier in de omgeving een ‘kromme benen
stam’ woont. Van heinde en verre komen mensen hun kinderen brengen omdat de
inmiddels jaren bestaande uitzending van Erik als een tamtam door de omgeving
gonst. Ook al hebben we dit keer geen oproep gedaan, naast de door onszelf
terug bestelde patiëntjes van de vorige uitzending zijn er toch nog een heel
aantal patiënten zelf aan komen waaien. Echter hebben we ons best gedaan, zoals
Erik eerder schreef, om de chaos van de patiëntenstroom rondom de uitzending te
beperken en dat is aardig gelukt.
Het is heerlijk om Erik
dit keer samen met Jiska, weer over de vloer te hebben. Ik ben hier inmiddels ruim
8 maanden aan het werk en heb mijn draai hier aardig gevonden. Ik ben in mijn
dagelijkse werk verantwoordelijk voor de (mannen)chirurgie afdeling, wat maakt
dat ik deze twee weken mijn grootste hoofdpijn patiënten op mijn afdeling van
de afgelopen tijd even kan bespreken en eventueel samen kan opereren deze weken.
De whatsapp lijn met Erik is regelmatig in gebruik, maar in real-life is het
toch nog beter overleggen, heel fijn. Daarnaast hebben we de afgelopen twee
weken Sanne Veltkamp, mijn voormalig chirurgie opleider uit mijn Nederlandse tropenopleiding,
op bezoek gehad. Samen hebben we alle patiënten met moeilijke buikoperaties
(veel opheffen van stoma’s) gezien en geopereerd, dus zijn voor Erik alleen
alle kromme benen en botproblemen overgebleven. De patiënten met enorme
schildklieren zijn terug besteld voor als er weer een KNO arts uit Mwanza
langskomt. Kortom het pathologie pallet lijkt overzichtelijk, wat voor Sengerema
een hele prestatie is. Er komen natuurlijk wel onaangekondigde en acute cases
langs, maar daar is dit keer tijd voor. Het is echt heerlijk om, ook al weet ik
zelf het antwoord ook wel, dit toch even te kunnen checken bij een specialist.
Dat is een luxe die ik meestal niet tot mijn beschikking heb.
’s Avonds is het met alle
gastdokters uit Nederland een drukte van belang bij mij op de veranda.
Oneindige gesprekken over het ziekenhuis, over de toekomst en over het leven
passeren de revue onder het genot van een biertje of wijntje. Daarnaast komen
er elke avond allerlei mensen aanwaaien om dr Erik te zien, never a quiet
moment…tja het heeft voor en nadelen om hier een lokale beroemdheid te zijn
;-). Ik geniet volop van alle gezelligheid in mijn huis, het zal nog stil
worden volgende week. Daarnaast geniet ik van alle medische adviezen en hulp.
Karibu tena dus! En die volgende visit gaat natuurlijk weer komen over een half
jaar en dat is voor Sengerema en voor mij een fijn vooruitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten